Dexter eru allt of góðir þættir. Ég hef ausið lofi á þá trekk í trekk á þessu bloggi en ég virðist tilneyddur til þess einu sinni enn því lokin á 2. seríu eru hreinlega brjáluð. Djöfuls snilld að leysa vandamálið með Doakes í búri með því að láta Lylu finna hann og drepa án nokkurrar aðkomu Dexters. Djöfuls snilld að gefa Dexter góða ástæðu til að drepa Lylu og djöfulsins fokking snilld að sýna okkur Dexter myrða þessa ömurlegu mellu í París af öllum stöðum. Hann sagði meira að segja „takk fyrir“ eftirá. Það er samt ekki margt sem ég þarf að ræða um þennan karakter akkúrat núna. Ég lagði í nokkuð langa færslu um hann um daginn þannig að það er með mestu óþarft. Mig langar bara að minnast á nokkur atriði úr þessum seinustu tveim þáttum.
Mér leið frekar illa þegar mellan drap Doakes. Á þessum stutta tíma sem þeir áttu saman, morðinginn Dexter og fórnarlambið James, lærði ég að meta hann meir og meir. Hann var ágætis gæji og átti ekki skilið að vera drepinn af einhverri ömurlegri, fölri bretahóru. Þetta gerði reyndar að verkum að Dexter fékk ástæðu til að myrða hana þannig að ég get alveg sætt mig við skiptin.
Eitt loka "mothafucka" áður en James gamli beit í súra epliðÞar komum við svo að skemmtilegasta atriði þessara þátta og, að mínu viti, ánægjulegasta atriði sjónvarpssögunnar. Ég get ekki lýst hamingju minni þegar Dexter rak þennan hníf á bólakaf í bringuna á Lylu. Þessari ömurlegu mellu, sem ég hef elskað að hata alla seríuna, hefur loksins verið lógað og kominn tími til. Það hafði líka mikil áhrif á fílinginn í senunni hversu ólík stemningin var í Parísarskotunum heldur en í “sunny Miami”. Geggjaður endir á frábærri þáttaröð.
Eitt feitt "MurderDeathKill" í uppsiglinguAð endingu... hvað nú? Fyrsta serían kynnti okkur fyrir “friendly neighbourhood mass-murderer” konseptinu og gaf okkur virkilega góða og tilfinningaþrungna sögu um mann sem hefur engar tilfinningar og þarf að drepa eina manninn sem skilur hann. Önnur serían gaf okkur sama mann á flótta undan lögunum og sjálfum sér líka, Dexter byrjaði að líta Harry gagnrýnni augum og komst að ýmsu um fortíð sína. Núna er okkar maður aftur á móti orðinn master, að eigin sögn. Hann hefur ákveðið að taka samböndum við aðra opnum örmum frekar en að fela sig sífellt á bak við upplogna grímu tilfinningaleysis. Hann hefur þar með gefið höggstað á sér en hann er tilbúinn til að takast á við þau vandamál sem bíða framundan. Hann elskar Ritu, börnin og Deb og hann elskar að drepa glæpamenn á mjög skipulegan hátt, sem nálgast stundum það sem sumir myndu kalla helgisið. Lokasetning seríunnar segir allt sem segja þarf um þennan nýja Dexter,
"And so this is my new path, which is a lot like the old one, only mine. To stay on that path I have to work harder, explore new rituals, evolve. Am I evil? Am I good? I’m done asking those questions. I don’t have the answers. Does anyone?".
7 comments:
Ég verð að segja að ég fattaði þetta með Lylu strax (að hann ætlaði sér ekki að byrja með henni...), EN ég verð líka að segja að ég er ekki alveg jafn sáttur og þú með þátt hennar í þessum tveimur þáttum. Mér finnst hún spila of stórt hlutverk. Það er auðvitað bara hvernig að serían er byggð upp og mér finnst þeir executa þetta 100% útfrá þeirri hugmynd að hún drepi James (eins og til dæmis þegar hann fattar að hún veit það) en það bara eitthvað við hennar karakter. Mér finnst hann ekki alveg vera heill. Líka bara að þetta velti allt á aukapersónu sem datt út úr þættinum fyrir fimm þáttum. Æi ég veit ekki - hún var alltaf bara klímax þátta 4-5, ég fattaði aldrei af hverju hún var en þá í þáttunum, fyrr en núna þ.e.a.s.
Ég hélt samt aftur á móti að hann myndi játa á sig morðin. Ég var alveg farinn að sjá fyrir mér lokaþátt þar sem þeir eru bara yfirheyra hann og jatajatajata og auðvitað var þetta miklu betra.
Ég held að ég gangi bara svo langt að segja að þetta sé besta sjónvarpsefni allra tíma. Maður getur ekki beðið eftir næsta þátt en það er samt ekki út af einhverju out of this world dæmi eins og Lost tildæmis, það er bara út af því að maður vill sjá hvernig að þessi persóna bregst við þessu og all that jazz.
Mér dettur ekki í hug hvað næsta sería gæti verið um, það er eiginlega ekki séns að hún toppi þessa -kemur á móti að ég sagði það líka um seríu tvö...
Já, ég er sammála upp að vissu marki. Mér fannst ég finna dálitla McGuffin lykt af hennar þætti í lokaþáttunum. Það var dálítið of fullkomið fyrir Dexter hvernig þetta æxlaðist. Ég aftur á móti einsog þú bjóst allt eins við því að hann myndi segja til sín og það er merki um góðan þátt, að þú trúir því virkilega að aðalkarakterinn ætli sér að gefast upp.
Ég gat bara ekki annað en verið sáttur með endann á seríunni vegna þess að ég hataði hana svo mikið og fannst frábært að fá endi á hennar ömurlega karakter.
Og ég veit ekki með hvort næsta toppar þessa. Mér fannst þessar tvær fyrstu alveg jafnar að gæðum. Það eru ákveðnir hlutir sem fóru ekki fullkomlega í báðum seríum, ég kunni ekkert að meta Lylu í þessari seríu og ég hataði Deb í fyrstu seríunni. Elska hana aftur á móti núna. Ég held að sú þriðja verði geggjuð líka. Það eru bara endalausir möguleikar til að gera skemmtilegra sögur um þennan snilldar gæja.
Siggi Palli er svo sannarleg að fikra sig niður stafrófið núna, menn eru að tala um að Emil sé næstu undir fallöxina.
Eyjólfur dottinn niður líka.
kominn niður í Gumma, tveir í bóbó...
Bóbó fyrstur með fréttirnar. Ég vissi ekki einu sinni að 12. þáttur væri kominn á netið...
Ansi góður endir á frábærri seríu. Ég vona svo sannarlega að þeir haldi áfram að gera þættina og að þeir haldi dampi...
Umsögn um blogg
Bloggkóngurinn.
35 færslur, allar í hæsta gæðaflokki og margar alveg hreint epískar.
10+++
Post a Comment